اسرائیل بار دیگر هشدار داده که ممکن است چاره‌ای غیر از حمله به تاسیسات هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران برای جلوگیری از دستیابی تهران به تولید سلاح هسته‌ای نداشته باشد. و نیروی هوایی این کشور بیش از پیش در حال کسب قابلیت اجرای چنین ماموریتی است.
نشریه فوربز در گزارشی می‌نویسد که الی کوهن، وزیر اطلاعات اسرائیل در اواخر آوریل هشدار داد که یک توافق «بد» میان آمریکا و ایران «منطقه را به جنگ سوق خواهد داد.»
او گفت «هرکس که به دنبال منافع کوتاه‌مدت است باید حواسش به آینده دراز مدت باشد.» او گفت که اسرائیل نخواهد گذاشت که ایران به سلاح اتمی دست یابد و تاکید کرد: «هواپیماهای ما تا همه جای خاورمیانه و قطعا تا ایران- برد دارند.»
در اواسط دهه ۱۹۹۰ دولت‌های اسرائیلی، درباره برنامه اتمی و برنامه موشک بالیستیک ایران، که در آن زمان با کمک کره شمالی در حال توسعه آن بود، ابراز نگرانی کردند و مسئله حمله پیشگیرانه نیروی هوایی اسرائیل اولین بار در آن زمان مطرح شد.
در ۱۹۸۱ نیروی هوایی اسرائیل به رآکتور اوسیراک عراق حمله کرد و در ۲۰۰۷ یک رآکتور هسته‌ای سوریه را هدف قرار داد. در هر دو مورد حملات یک تاسیسات خاص را هدف قرار داد. برنامه اتمی ایران متشکل از چندین تاسیسات در سراسر کشور و به مراتب حفاظت‌شده‌تر از تاسیسات عراق و سوریه است. فاصله آنها از اسرائیل نیز دورتر است.
در ۲۰۰۵ رییس وقت ستاد ارتش اسرائیل، دن خالوتص، درباره میزان آمادگی اسرائیل برای توقف تولید سلاح هسته‌ای در ایران گفت: «دو هزار کیلومتر»، که تقریبا فاصله‌‌ای است که جت‌های ارتش اسرائیل برای حمله به تاسیسات اصلی ایران باید بپیمایند.
در ۲۰۰۸ بیش از صد جت اف-۱۶ با پیمودن بیش از ۱۴۰۰ کیلومتر بر فراز مدیترانه تا توانایی رسیدن به ایران را به نمایش بگذارند.
از آن تاریخ دو مورد تغییر کرده است: اسرائیل به ناوگانی از نسل پنجم جت‌های جنگنده اف-۳۴ دو دست یافته، و ایران دفاع هوایی کهنه خود را بهبود چشمگیری داده است.
به نوشته فوربز، در نیمه دهه ۲۰۰۰ دفاع هوایی ایران آنقدر قدیمی بود که حتی نمی‌توانست هواپیماهایی را که در حریم هوایی ایران پرواز می‌کردند شناسایی کند، چه برسد به رهگیری و حمله به آنها.
تام کوپر، کارشناس نیروی هوایی نظامی گفته است شبکه‌های رادار ایران آنقدر ضعیف بود که قادر به ردیابی بیشتر پهپادهای آمریکایی، اسرائیلی و نیروهای ائتلاف که مرتبا در عمق ایران پرواز می‌کردند نبودند.
از آن زمان، تهران به موشک‌های اس-۳۰۰ روسی دست یافته و چندین سامانه مشابه تولید کرده که می‌توانند برای هواپیماهای اف-۱۵ و اف-۱۶ اسرائیل چالش‌برانگیز باشند. در نتیجه اسرائیل ممکن است به هواپیماهای رادارگریز اف-۳۵ خود متکی باشد.
در ۲۰۱۹ بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل گفت که جت‌های اف-۳۵ می‌توانند به هر نقطه‌ای در خاورمیانه از جمله ایران برسند. اما برد این نوع هواپیما در صورتی که مجهز به تسلیحات باشد بیش از هزار کیلومتر است و برای سفر دو طرفه از اسرائیل به ایران کافی نیست.
به این ترتیب این جنگنده‌ها باید با هواپیماهای سوخت‌کش همراه باشند تا در نیمه راه سوخت‌گیری کنند. استفاده از سوخت‌کش‌های غیررادارگریز ممکن است عامل غافلگیری را کاهش می‌دهد که برای موفقیت حمله هوایی اول اسرائیل نقش حیاتی دارد.
اسرائیل برای غلبه بر این مشکل تولید مخازن سوخت خارجی را آغاز کرده که برد عملیاتی اف-۳۵هایش را افزایش می‌دهد.
در نتیجه، اگر اسرائیل باور داشته باشد که تهران در آستانه تولید تسحلیات هسته‌ای است، در آینده نزدیک بیش از همیشه توانایی اجرای تهدیدهای مکررش مبنی بر انجام حملات پیشگیرانه به تاسیسات برنامه هسته‌ای ایران را خواهد داشت.
